ترنجبین :

نام علمی: ALHAGI PSEUDOALHAGI

خانواده: FABACEAE

بومی منطقه: از مدیترانه تا روسیه، ایران

نام های دیگر: Persian Mannaplant, Camelthorn-bush, Camelthorn, خارشتر، گزانگبین ایرانی

گیاه شناسی :

ترنجبین یا ترانگبین ماده شیرینی است که از گیاهی بنام خارشتر گرفته می شود . خارشتر گیاهی است که به حالت خودرو یافت می شود که در کوهپایه های تمام ایران وجود دارد . ساقه های این گیاه خاردار سخت و سبز رنگ بوده و گلهای آن کوچک و قرمز است. با وجود اینکه خارشتر در همه جای ایران می روید ولی در همه جا ترنجبین از آن بدست نمی آید.

خواص دارویی :

ترنجبین یکی از پرکار برد ترین دارو های گیاهی برای درمان بیمارانی است که همیشه از بیماری های انگلی رنج می برند زیرا در ترنجبین ماده ای به نام سانتونین وجود دارد که یکی از قوی ترین مواد برای از ببن بردن انگل ها و کرم ها می باشد 

در ترنجبین ماده صمغی وجود دارد که برای درمان سینه درد و سرفه مصرف می شود . ترنجبین خاصیت ملینی دارد. برای شیرین کردن داروها از آن استفاده می کنند و در ضمن برای بیماری های عفونی مشکوک نیز بکار میرود.

خواص دیگر :

 برای تسكین عطش و تب  ترنجبین   مفید است

خوردن ترنجبین با آب پنیر برای اخراج اخلاط سوخته، با ماءالشعیر برای دفع اخلاط گرم، با كره برای باز كردن ادرار (در مواردی كه ترشح ادرار بند می آید) مفید است

جوشانده  ترنجبین معرق است

گل های  ترنجبین برای بواسیر مفید است

مالیدن روغن برگ های  ترنجبین برای روماتیسم خیلی نافع است

عرق گیاه ترنجبین اگر مدتی کم کم خورده شود، برای دفع سنگ كلیه و مثانه تا حدودی مؤثر است.