گل کاغذی

گل کاغذی یکی از گیاهان زینتی و دارویی است که برای اولین‌ بار در برزیل کشف و رده‌بندی شد. این گل گیاهی است دولپه‌ای از خانواده لاله عباسی با انواع گونه‌های درختچه‌ای، بوته‌ای و پیچ با رنگ‌های قرمز، صورتی، ارغوانی، نارنجی، سفید و یا زرد.

گیاهچه گل کاغذی ریشه‌های سطحی و عمیق بسیار قوی دارد که قدرت جذب بالایی دارند و ارتفاع آن تا ۱۲ متر می‌رسد. به واسطه سایه‌اندازی خوب گل کاغذی، می‌توان با هدایت شاخه‌ها سایبان و سایه‌دهی خوبی از این گیاهچه داشته باشیم.

با توجه به سازگاری این گیاه با مناطق معتدل و گرمسیری، در ایران خصوصا در مناطق جنوبی به خوبی رشد می‌کند. در این مناطق حتی کشت این گیاه در فضای آزاد هم امکان‌پذیر است اما در مناطق شمالی باید در گلخانه کشت و پرورش داده شود. بادخیز بودن منطقه هم برای گل‌کاغذی مضر است. این گل در نواحی پر باران گیاهی همیشه سبز و در مناطق کم باران خزان‌ کننده است.

اراضی حاوی ۳۰ درصد رس، ۶۰ درصد ماسه و ۱۰ درصد هوموس جزو بهترین اراضی برای پرورش گل کاغذی است و در طول دوره رشد نیاز کودی بالایی دارد.

این گیاه با توجه به داشتن گل‌های زیبا و زیاد، رشد سریع و تنوع رنگی جزو گیاهان محبوب برای فضای سبز به‌شمار می‌رود.

تحقیقات نشان داده که عصاره برگ‌های گل کاغذی دارای خاصیت ضد میکروبی، ضد دیابت و حشره‌کشی است.

گل کاغذی از طریق قلمه، پیوند و خوابانیدن تکثیر می‌شود. برای تکثیر این گیاه از طرق قلمه به دلیل سخت ریشه‌زا بودن این قلمه‌ها نیاز به استفاده از هورمون‌های ریشه‌زایی داریم و به جهت درصد موفقیت پایین آن‌ها، تکثیر به این روش توجیه اقتصادی ندارد.

این گیاه به دلیل عقیم بودن قادر به تولید بذر نمی‌باشد و در نتیجه از طریق جنسی تکثیر نمی‌شود.

از این رو بهترین گزینه برای تکثیر این گیاه زینتی، استفاده از روش کشت بافت است.