آویشن گیاهی معطر و چند ساله است از تیره نعناع که در آب و هوای خشک و مناطق بدون سایه در خاک با زهکش مناسب به خوبی رشد می‌کند و ارتفاع آن به ۱۰ تا ۳۰ سانتی‌متر می‌رسد.

این گیاه دارای ساقه‌ای محکم و مقاوم با پوست خاکستری متمایل به سفید است که برگ‌های کوچک آن با دمبرگ‌های کوتاه به ساقه متصل شده‌اند. گل‌های سفید، ریز و بسیار متراکم آویشن در اسفند و فروردین ظاهر می‌شوند. این گیاه را می‌توان با استفاده از تقسیم قسمت‌های ریشه‌دار، بذر و قلمه تکثیر کرد.

برای اولین بار در سال ۱۹۵۴ در هندوستان روی اسانس آویشن کار شد و تا امروز با انجام مطالعات فراوان وجود ترکیبات فنولی، روغن، اسید‌های چرب، اسیدهای آمینه، اسید اولئانولیک، تیمول، اتانول و ... در اسانس این گیاه گزارش شده است.

آویشن به دلیل داشتن عطر و طعم منحصر به فرد خود در صنایع غذایی، عطرسازی و آرایشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه‌براین، با دارا بودن خاصیت ضد درد، ضد التهاب، ضد قارچ، ضد رماتیسم و ... جزو گیاهانی است که از دیرباز در طب سنتی و بومی بسیار حائز اهمیت است

از قسمت‌های هوایی این گیاه برای بخور دادن و درمان بیماری‌های تنفسی (مثل برونشیت، سیاه سرفه و ...)، درمان بیماری‌های پوستی (مثل آکنه، درماتیت، پوست چرب و ... )، عفونت‌های روده‌ای (مثل هجوم آسکاریدها، کرم قلاب‌دار و ...) و بیماری‌های عصبی (افسردگی و ...) استفاده می‌شود.

گزارش شده که این گیاه برای بهبود جای نیش حشرات، درمان درد سیاتیک و دردهای روماتیسمی نیز مفید است. تحقیقات نشان داده که عصاره آبی گیاه آویشن دارای خاصیت پادزهری است و از این رو رومیان به منظور جلوگیری از مسمومیت، عصاره این گیاه را قبل و یا همراه با غذا مصرف می‌کردند.

به واسطه خاصیت ضدعفونی‌کنندگی آویشن، پرستاران در قدیم برای پانسمان مخصوصا برای تیمار پوست تاول زده طاعون از بانداژهای حاوی عصاره آویشن استفاده می‌کردند. علاوه‌بر موارد فوق، فعالیت آنتی‌اکسیدانتی، ضدسرطانی و ضد ویروسی این گیاه دلیل مهمی برای استفاده از آن برای درمان بیماری‌ها در طب سنتی و مدرن است.

سوالات خود را از طریق لینک www.drgyah.com در بخش مشاوره از کارشناسان ما بپرسید و یا با شماره 09120606055 درارتباط باشید.

 *دکترگیاه، پزشک گیاه شما*