ماریمو

ماریمو (Aegagropila linnaei) معروف به توپ خزه، مدلی از رشد نادر نوعی جلبک سبز آب شیرین چند سلولی رشته‌ای است که در آن جلبک‌ها به شکل توپ‌های سبز بزرگ با ظاهر مخملی تبدیل می‌شوند.

این تجمعات رشته‌ای اولین بار در سال ۱۸۹۸ توسط یک گیاه‌شناس ژاپنی نام ماریمو را دریافت کرد و بعدها در انگلیسی به نام Lake ball و Moss ball شناخته شد. Mari توپ بازی فنری و Mo یک اصطلاح عمومی برای گیاهانی‌ است که در آب رشد می‌کنند.

گونه‌های مختلف ماریمو را می‌توان در ژاپن، شمال اروپا، استرالیا و آمریکای شمالی یافت اما متاسفانه جمعیت آن‌ها رو به کاهش است.

این گونه‌ها به مواد موجود در آب حساس‌اند و حدس بر این است که افزایش مواد مغذی به دلیل کشاورزی و پرورش ماهی و همچنین گل و لای ناشی از فعالیت‌های انسانی دلایل اصلی ناپدید شدن آن‌ها از بسیاری از دریاچه‌هاست.

وجود کلونی‌های ماریمو به نوع سازگاری گونه‌ها با شرایط کم نوری، مورفولوژی بستر دریاچه، نوع و میزان رسوب و همچنین جریان‌های ناشی از باد بستگی دارد. بهترین محیط برای آن‌ها دریاچه‌های کم عمق با کف ماسه‌ای است.

این توپ‌های خزه‌ای که قدمت آن‌ها گاهی به ۲۰۰ سال می رسد، در طول سال حدود ۵ میلی‌متر رشد می‌کنند و قطر آن‌ها در بزرگ‌ترین حالت ممکن، به ۲۰ الی ۳۰ سانتی‌متر می‌رسد. این تجمعات توپ مانند می‌توانند حتی تا قطر ۴۰ سانتی‌متر در طبیعت رشد کنند.

توپ‌های بزرگتر از ۱۰ سانتی‌متر در مرکز یک حفره دارند زیرا ضخامت جلبک برای فتوسنتز به ۵ سانتی‌متر از سطح آن محدود می‌شود.

شکل گرد ماریمو با حرکت موج‌های ملایم که گهگاه آن را می‌چرخانند، حفظ می‌شود. این حرکت همچنین توپ‌ها را از مواد زائد و رسوبات انباشته شده روی سطح آن‌ها پاک می‌کند.

از طرفی با چرخانده شدن توپ خزه‌ها، امکان فتوسنتز از هر سطح توپ فراهم می‌گردد و همچنین از خشک شدن رشته‌های جلبک جلوگیری می‌شود.

یکی دیگر از مزایای شکل توپ مانند این تجمعات آن است که ممکن است برای محافظت از جلبک در برابر آسیب‌های ناشی از ماهی‌ها مفید باشد؛ زیرا رشته‌های آزاد شناور جلبک‌ها توسط ماهی‌های قزل‌آلای رنگین‌کمان خورده می‌شوند اما این شکل گرد به کلونی‌ها کمک کرده تا از تغذیه ماهی‌ها آسیب جدی نبینند.

زیبایی و خاص بودن ماریمو آن‌ها را به یکی از اجزاء خاص قابل استفاده در آکواریوم تبدیل کرده که با چرخش سرگرم کننده خود، زیبایی دو چندانی به آن می‌بخشند.